Ruim 35 jaar neemt Jan Fabre (1958, Antwerpen) een toonaangevende positie in als één van de meest innovatieve en belangwekkende personen uit de internationale hedendaagse kunst scene. Als beeldend kunstenaar, theatermaker en auteur heeft hij een hoogstpersoonlijke wereld gecreëerd met zijn eigen regels, wetten, personages, symbolen en motieven. Beïnvloed door het onderzoek van de entomologist Jean-Henri Fabre (1823-1915), was de kunstenaar reeds op jonge leeftijd gefascineerd door de wereld van de insecten en andere creaturen. Eind de jaren zeventig volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen en aan het Stedelijk Instituut voor Sierkunsten en Ambachten te Antwerpen, hij verkende manieren waarop hij het menselijke lichaam kon betrekken bij zijn onderzoek. Zijn eigen performances en acties, van 1976 tot op heden, zijn steeds essentieel geweest in zijn artistieke parcours. Jan Fabre’s taal bevat een verscheidenheid aan materialen en bevindt zich in een geheel eigen wereld, bevolkt door lichamen in een evenwicht tussen tegengestelden die zo het natuurlijk bestaan weten te definiëren. Metamorfose is een sleutelbegrip in Fabre’s denkpraktijk, waarbij de dierenwereld in constante interactie staat met het menselijk bestaan. Zijn universum ontplooit zich zowel in zijn auteursteksten als in zijn nachtelijke notities, welke gebundeld uitgegeven worden in de Nachtboeken. Als een conciliëntie kunstenaar heeft hij de performancekunst en het theater samengebracht. Jan Fabre heeft het idioom van het theater veranderd door real time en real action op het podium te brengen. Na zijn historische acht uur durende productie ‘Het is theater zoals te verwachten en voorzien was’ (1982) en de vier uren productie ‘De macht der theaterlijke dwaasheden’ (1984), bracht hij zijn werk tot een heel nieuw niveau met het uitzonderlijke en monumentale ‘Mount Olympus. To glorify the cult of tragedy, a 24-hour performance’ (2015).
Jan Fabre geniet erkenning van een wereldwijd publiek dankzij onder meer het kasteel Tivoli (1990) en permanente publieke werken op historisch belangrijke locaties, zoals Heaven of Delight (2002) in het Koninklijk Paleis te Brussel, De blik binnenin (Het Uur Blauw) (2011 – 2013) in de Koninklijke trap van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België en zijn laatste installatie in de Onze- Lieve-Vrouwe Kathedraal in Antwerpen met De man die het kruis draagt (2015).
Hij is bekend van solo tentoonstellingen zoals ‘Hortus / Corpus’ (Kröller-Müller Museum, Otterlo, 2011) en ‘Stigmata. Actions & Performances, 1976–2013’ (MAXXI, Rome, 2013; M HKA, Antwerpen, 2015; MAC, Lyon, 2016). Hij was de eerste levende kunstenaar die een grootschalige tentoonstelling presenteerde in het Louvre (‘L’ange de la métamorphose’, 2008). Het zeer gekende ensemble ‘Het Uur Blauw’ (1977 – 1992) werd reeds getoond in het Kunsthistorisches Museum in Wenen (2011), in het Musée d’Art Moderne van Saint-Etienne (2012) en in het Busan Museum of Art (2013). Zijn onderzoek naar the most sexy part of the body, het brein, werd gepresenteerd in de solo tentoonstellingen Anthropology of a planet (Palazzo Benzon, Venetië, 2007), From the Cellar to the Attic, From the Feet to the Brain (Kunsthaus Bregenz, 2008; Arsenale Novissimo, Venetië, 2009), en PIETAS (Nuova Scuola Grande di Santa Maria della Misericordia, Venetië, 2011; Parkloods Park Spoor Noord, Antwerpen, 2012). De twee reeksen mozaïeken, Tribute to Hieronymus Bosch in Congo (2011 – 2013) en Tribute to Belgian Congo (2010– 2013), gemaakt met de dekschilden van de juweelkever, zijn reeds getoond in het PinchukArtCentre in Kiev (2013), het Palais des Beaux-Arts in Rijsel (2013) en werd in 2016 getoond in ‘s-Hertogenbosch ter eren van de 500ste verjaardag van Hieronymus Bosch. Jan Fabre is eveneens uitgenodigd door dr. Mikhail Piotrovsky om een grootschalige tentoonstelling te creëren in The State Hermitage Museum in St. Petersburg. Met de tentoonstelling ‘Jan Fabre. Knight of Despair / Warrior of Beauty’ gaat de kunstenaar de dialoog aan met de meesters uit de Vlaamse kunst – Rubens, Jordaens, Van Dyck – zijn inspiratiebronnen.
